ادعاهای واهی امارات درباره مالکیت بر جزیره ابوموسی باعث شد ایرانیان بیش از پیش علاقه خود را به خاک ایران نشان دهند آنقدر که تجربه دیدن این جزیره را به زودی در برنامه های سفر خود می گذارند. از سوی دیگر ساکنان جزیره با بی اهمیتی نسبت به اظهارات و تهدیدها بار دیگر ثابت کردند ابوموسی ایرانی ترین جزیره خلیج فارس است.

به گزارش خبرنگار مهر، جزیره ابوموسی تا بندرعباس 283 کیلومتر و تا بندرشارجه 65 کیلومتر فاصله دارد. این جزیره که از شمال به تنب کوچک و از شمال شرقی به جزیره تنب بزرگ نزدیک است جنوبی ترین جزیره ایران است. جزیره ای که در آن 6 هزار ایرانی زندگی می کنند و حدود 8/12 کیلومتر مربع مساحت دارد.

کشورهای بیگانه به دلیل موقعیت استراتژیک جزیره همیشه قصد داشته اند هر طور شده آنها را از آن خود کنند چه زمانی که در اختیار بریتانیایی ها قرار گرفت چه اکنون که اعراب کشور تازه تاسیس امارات ادعای مالکیت بر آن را دارند. آن هم به دلیل سکونت تنها چهار نفر اماراتی در روستای کوچکی در ابوموسی. با جمعیتی که بیشتر آنها ملیت کشورهای دیگر را دارند.

در این میان ادعای مالکیت اماراتی‌هایی که تا 40 سال پیش جهان کشوری به این نام را به رسمیت نمی شناخت بر جزایر سه گانه خلیج فارس از جمله ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک به حدی برای ساکنان جزیره ابوموسی بی اهمیت است که تنها در مقابل شنیدن این صحبتها عنوان می کنند اماراتی ها رعیتهایی بودند که ایران اجازه داد گوسفندشان را برای چرا به این سرزمین بیاورند اما حالا که عده محدودی از آنها در ابوموسی اجازه اقامت دارند ادعا می کنند جزیره مال آنهاست درحالی که اگر حتی یک بار به جزیره سفر می کردند متوجه اشتباهاتشان می شدند!

نیشخند اهالی جزیره ابوموسی به اظهارات اماراتی ها

کارشناسان مسائل بین المللی هم این روایت اهالی را که شیخ نشینان عرب زمانی با اجازه دولت ایران برای چرای گوسفندان از مراتع سرسبز خلیج های ایرانی استفاده می کردند تایید می کنند.

با این حال مردم جزیره ابوموسی هر کدام نظرات مختلفی و البته واحدی درباره ادعاهای واهی امارات دارند.

مانند قاسم رستاخیز که کارش ماهیگیری در آبهای خلیج فارس است. رستاخیز هم مانند بسیاری از اهالی جزیره اهل بندرعباس است و برای گذراندن زندگی چند سالی است به اینجا آمده و تنها از همین راه نان می خورد.

او هم مانند اهالی دیگر جزیره درباره ادعاهای امارات نیشخندی می زند و می گوید: ابوموسی خاک ایران است. مال ماست. امارات هم زیاد حرف می زند چون نمی تواند این خاک را از ما بگیرد. آنها حتی حق حرف زدن هم ندارند.

رستاخیز ادامه می دهد: وقتی این صحبت ها مطرح شد مردم اینجا هیچ واکنشی نشان ندادند چون مطمئن هستند امارات نمی تواند با ایران مقابله کند و نیروهای نظامی جزیره هم حق پرواز در آسمان و شنا در خلیج را به آنها نمی دهند به همین دلیل از اینکه می بینیم خارجی ها چقدر از اینکه جزیره مال ایران است حسودی می کنند، خوشحالیم!

اماراتی ها از پوشش زنان در مراسم استقبال از احمدی نژاد تعجب کردند

در همین حال اعظم کریم زاده، همسر رستاخیز که متوجه می شود صحبت درباره ابوموسی است می گوید: وقتی رئیس جمهور به اینجا آمد اماراتی ها ادعا کردند که ابوموسی مال آنهاست چون تا به حال مقامات مسئول اینجا نیامده بودند اما شنیدم که عربها گفته اند چرا زنان ابوموسی به جای چادر بندری چادر مشکی به سر کرده اند مگر آنها عرب نیستند؟ این نشان می دهد که حتی نمی دانند که همه مردم جزیره ایرانی هستند و از آنها فقط تعداد محدودی در جزیره زندگی می کنند.

بی اهمیتی ایرانیان ساکن آبی ترین جزیره خلیج فارس نسبت به این موضوع را حسن زاهدی هم تایید می کند و همانطور که به مشتری های مغازه لوکس فروشی اش پاسخ می دهد می گوید: یکی از عرب ها گفته که به زودی یک کشتی به جزیره می فرستد اما اماراتی ها نمی توانند از آسمان وارد جزیره شوند پس باید شناکنان بیایند که در آن صورت ما آنها را در تور ماهیگیری می اندازیم.

متجاوزان را مانند ماهی با نیزه شکار می کنیم

این تهدیدات و اظهارات واهی اعراب امارات به حدی برای مردم جزیره خنده دار است که محمد شرفی از ماهیگیران جزیره می گوید: برخی از ماهی های جزیره را با نیزه شکار می کنیم بگذارید اماراتی ها پایشان به جزیره برسد آنها را با نیزه گرفته و تحویل می دهیم!

او که از 15 سال پیش برای کار به جزیره آمده می گوید: آن زمان که عرب ها برای چراندن گوسفندهایشان به اینجا آمدند نباید اجازه می دادیم که تا هر وقت دوست داشتند در جزیره بمانند آن وقت دیگر نیم توانستند ادعای تصاحب سرزمین مان را بکنند!

رد ادعاهای اماراتی ها درباره جزایر ایرانی حتی در میان کودکان دبستان جزیره ابوموسی نیز نمود دارد آنقدر که اگر از یزد هم به این جزیره آمده باشند خود را جزیره ای می نامند مانند حسین علیپور دانش آموز کلاس دوم راهنمایی که می گوید: شنیده ام امارات درباره جزیره ما چی گفته اما می دانم که هیچ وقت نمی تواند بگوید ابوموسی جزیره آنهاست چون حتی در کتابهای جغرافی و تاریخی هم آمده که اسم جزیره ابوموسی وتنب بزرگ و کوچک ایرانی است... .

........

گزارش از فاطیما کریمی

عکس از محمد جعفری

منبع:خبرگزاری مهر 

اگر جزیره کیش را نگین خلیج فارس و قشم را سرزمین عجایب بدانی حتما ابوموسی را هم آبی ترین جزیره خلیج فارس می نامی؛ وقتی کنار ماسه‌های سفیدش ماهیهای آکواریومی را ببینی و منتظر آمدن پرنده های مهاجرش باشی و بدانی این جزیره هموطنانی از همه شهرهای ایران دارد.

 به گزارش خبرنگار مهر، اگر از سرزمین اصلی، آبهای بیکران خلیج فارس را طی کنی و در این مدت بدانی که تمام این پهنه، آبها و جزایر متعلق به کشور توست؛ دریا آبی تر می شود و بعد می رسی به ساحلی از ماسه های سفید که مانند آن را در نگین خلیج فارس هم ندیده ای. اینجا جزیره ابوموسی است.

 جزیره ای خاکستری رنگ با ساحلی سفید و دریایی آبی. آنقدر آبی که سنگها و مرجانهای آن را به راحتی می توانی از کنار ساحل ببینی. می شود با هواپیمای کوچکی از بندرعباس به همراه صد نفر دیگر نیم ساعته خلیج فارس را به سمت جزیره طی کرد.

 فرودگاه ابوموسی تنها یک خط پروازی دارد که توسط آن اهالی جزیره، کارمندان و مراجعه کنندگان مراکز دولتی را هر روز ساعت 8 صبح از فرودگاه بندرعباس به جزیره می آورد و یک ساعت بعد تعدادی دیگر را برمی گرداند.

اگر بدانی راه دریایی بندرعباس تا جزیره چهار ساعت طول می کشد شاید ترجیح بدهی از بندر لنگه که نزدیکترین ساحل و مسیر تردد دریایی است با شناورهای تندرو این مسیر را در زمان یک ساعت و 40 دقیقه طی کنی تا به جزیره ای برسی که مدتها پیش آن را به دلیل وجود آبهای شیرین و کشتزارهای وسیعش "گپ سبزو" می گفتند تا اینکه سرباز میرمهنا در زمان کریم خان نام خود یعنی ابوموسی را بر جزیره گذاشت. می گویند که عمر جزیره به هشت هزار سال قبل از میلاد می رسد.

ذوزنقه ای کنار تنب بزرگ و تنب کوچک

 ابوموسی با 80 خانوار نظامی ساکن در تنب بزرگ روی هم حدود 6 هزار نفر جمعیت دارد. جمعیتی که بیشترشان از شهرهای دیگر به خصوص بندر لنگه، بندرعباس و میناب برای کارگری به اینجا آمده اند.

 اهالی جزیره را به سختی می توانی سر ظهر در کوچه و خیابانهای جزیره پیدا کنی. خورشید خلیج فارس داغ می تابد و درختان سایه کمی دارند.

اما درمراکز اداری این جزیره همه مشغول کارند و صدای دانش آموزان مدارس شهدای خلیج فارس وقتی به صف می ایستند و سرود جمهوری اسلامی می خوانند می آید.

 درست زمانی که شلاق آفتاب، صورت را سرخ می کند و بیشتر اهالی برای در امان ماندن زیر کولر نشسته اند، کارگرهای جزیره در حال ساخت 300 واحد مسکونی هستند.

اهالی جزیره، ابوموسی را امن ترین نقطه ایران می دانند چون نه گدا دارد نه دزد

 "دورگوش رئیسی" یکی از کارگرانی است که در بعداز ظهر داغ جزیره چای دم کرده اند تا خستگی شان را از تن بیرون کنند. ساکن جزیره قشم است ولی برای کارگری به ابوموسی می آید و می رود. می گوید: همه جای ایران وطن است فرقی نمی کند ابوموسی باشد یا قشم یا حتی تهران. همه جا را آباد می کنیم. به خصوص ابوموسی را. چون امن ترین نقطه ایران است. نه گدا دارد نه دزد. اینجا از تهران هم بهتر است چون همه جزیره همدیگر را می شناسند و از حال هم با خبرند.

 اهالی جزیره همه جور امکاناتی دم دستشان دارند، مسجد، بازار، اداره ها، فرمانداری، مدرسه، محله قدیمی، محله جدید و قدیم و ... به نحوی که می توانی همه جزیره را با پای پیاده گز کنی و برسی به مثلا بازارچه جزیره که با تمام فضاهای دور تا دور حوض بزرگش می شود تعداد زیادی از اهالی جزیره را یکجا دید. ساکنانی که اگر از زادگاهشان بپرسی می بینی اینجا  از تمام ایران نماینده دارد. بندر لنگه ای، بندرعباسی، مینابی، تهرانی، یزدی حتی اردبیلی که زمانی به صورت موقت به جزیره آمدند و همین جا ماندگار شدند و الان باید به آنها بگویی ابوموسی ای!

پاتوق دیگر اهالی جزیره به خصوص هنگام غروب آفتاب غیر از بازار خرید، پلاژ نزدیک ساحل است که بیشتر اهالی برای دیدن غروب جزیره و بازی کردن بچه ها در پارک مجاور به آنجا می روند.

 اما آن سوی ساحل، از تنها سینمای جزیره فقط تابلوی "سینما انقلاب" باقی مانده است چون نه مشتری دارد و نه فیلمی برای پخش. به همین دلیل است که مردم یادشان نیست آخرین بار چه وقت در این سینما فیلم دیده اند چون مردها بیشتر اوقات فراغتشان را به ماهیگیری و زنها در خانه سپری می کنند.

 برخی هم در حیاط خانه های قدیمی تری که هنوز "چوب مربا" سقفش را پوشانده باغچه ای دارند و با شرایط خاص جزیره، سبزی می کارند.

 اما باغچه بزرگ جزیره گلخانه ایست که یک سرمایه گذار در آن گوجه و خیار و فلفل و ... می کارد تا هم تره بار جزیره را تامین و هم به بیرون جزیره صادر کند.

درختان طاغ و سمر در سرتا سر جزیره ریشه دوانده اند

 در کنار فضای سبز مخفی شده در گلخانه و درختان طاغی و سمری که سرتاسر جزیره را پوشانده اند، فرد دیگری از اهالی، نخلستانی دارد که آوازه خرمایش در جزیره پیچیده است و از بالای کوه حلوا بلندترین کوه جزیره که شاید به زودی بزرگترین پرچم ایران روی آن نصب شود، سرسبزترین نقطه این سرزمین آبی است.

 مثل مسجد جامع ابوموسی که منار و گنبدش اولین چیزی است که چشم را به خود می گیرد به خصوص وقت نماز که محمد رئیسی اذان می گوید و مردم از همه جای جزیره به سمت مسجد می آیند. او هم مانند بیشتر اهالی جزیره سالها پیش برای کارگری آمده است. او از روزهای سختی حکایت می کند که در جزیره آب شیرین نبود و برای کسب درآمد مجبور بوده همه آن مشکلات را تحمل کند اما اکنون که می بیند این جزیره به جایی رسیده که بسیاری از دولتهای بیگانه برای داشتن آن سر و دست می شکنند از اینکه یکی از ساکنان جزیره است افتخار می کند و می گوید: وقتی به اینجا آمدم سرزمین خشکی دیدم که دور تا دورش آب شور بود اما اکنون از اداره عمران جزایر حقوق می گیرم و با فرزندانم در جزیره زندگی می کنم و هرازگاهی به میناب، محل تولدم در بندرعباس می رویم.

 سیاوش کارسایی، هم از کارمندان کرمانی است که برای کار در یکی از اداره های دولتی از پنج ماه پیش به جزیره آمده است، وقتی ساعت کاری اش تمام می شود کنار ساحل و موج شکن ها می نشیند تا ماهی بگیرد؛ یکی دو بار به قلابش ماهی آکواریومی بزرگی که نمی داند اسمش چیست، افتاده بوده ولی دلش نیامده و دوباره آن را به آب انداخته است.

او می گوید که بعضی وقتها هم با چند نفری که غواصی بلد هستند برای دیدن مرجانهای ستاره ای و سنگهای رنگی به ته دریا می روند. گاهی هم به صخره رو به روی جزیره که شبیه به جزیره کوچکی هست می رود و از پرنده های مهاجر و پرستوهای دریایی پشت تیره اش عکس می گیرد.

 اهالی جزیره این صخره یا جزیره کوچک که پرچم ایران روی آن نصب شده را ابوعیسی می نامند و معتقدند که در جزیره تنب بزرگ و تنب کوچک که هیچ وقت به آن وارد نشده اند پرنده های نوک سرخ تخمگذاری می کنند.

 ادامه دارد....

در بخش سوم گزارش خبرنگار مهر از جزیره ابوموسی، مردم خلیج فارس ساکن این جزیره درباره ادعاهای امارات و همسایگی با برخی همشهری های اجباری می گویند.
منبع:خبرگزاری مهر
گزارش از فاطیما کریمی

 منبع:پایگاه خبری تحلیلی هیئت چهارده معصوم(عمارها)

واژه فارسی "بوموسو" از دو بخش اصلی تشکیل شده است. بخش نخست این واژه بوم به معنی سرزمین است. بخش دوم آن "سُو" که همان سُوز یا سبز است. به این ترتیب ترکیب "بوم و سُو" نام اصلی و ایرانی این جزیره است که معنی آن بوم سبز یا سرزمین سبز است.

نام اصلی و ایرانی جزیره ابوموسی، "بوموسو" است که با دخالت بیگانگان استعمارگر و به تقلید از نوشته‌های عربی "بوموسی" و "ابوموسی" گفته و نوشته شده است.

به گزارش خبرنگار مهر، جزایر سه گانه ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در طول تاریخ همیشه هویتی ایرانی داشته و خواهند داشت. یکی از راه های حفظ هویت ایرانی این جزایر پاسداشت نام های اصیل و ریشه دار ایرانی آنهاست که نشان از حاکمیت همیشه ایرانی بر این جزایر و نفوذ زبان فارسی در این منطقه دارد.

به ویژه درباره جزیره ابوموسی بدون این که نیازی به تغییر نام باشد بایسته است که در نوشته‌های پارسی و مکاتبات، نام این جزیره را درست و باتوجه به ریشه ایرانی آن، "بوموسو" بنویسم و بخوانیم.

واژه فارسی "بوموسو" از دو بخش اصلی تشکیل شده است. بخش نخست این واژه بوم به معنی سرزمین است. بخش دوم آن "سُو" که همان سُوز یا سبز است. به این ترتیب ترکیب "بوم و سُو" نام اصلی و ایرانی این جزیره است که معنی آن بوم سبز یا سرزمین سبز است.

در تائید این نکته، به نام‌های فارسی دیگر این جزیره نیز می‌توان اشاره کرد که دربرگیرنده هر دو جز بوم و سبز هستند. این جزیره که از خوش‌ آب ‌و هواترین مناطق خلیج‌فارس است و انواع گیاهان و جانوران دریایی در ساحل آن به چشم می‌خورد و از دیرباز دارای آب شیرین، کشتزار و مراتع خوب بوده، نزد مردم بوشهر و بندر لنگه و دیگر شهرهای پارس تا 80 سال پیش به نام "گپ سبزو" به معنی سبزه‌زار بزرگ شناخته می‌شد و یا در اسناد تاریخی از آن با نام بوموو یاد کرده اند که از دو بخش بوم و اوو یا آب تشکیل شده است و به صورت بومُف معرب شده است.

بنابراین شایسته است که در نوشته‌های پارسی، نام این جزیره را درست و باتوجه به ریشه ایرانی آن، "بوموسو" بنویسم و بخوانیم.

تُنب، واژه‌ای پارسی است

عرب‌ها که می‌کوشند نسبتی بین خود و جزایر سه‌گانه تنب بزرگ و تنب کوچک و بوموسو پیدا کنند، در نوشته‌های خود واژه فارسی تنب را معرب کرده و به صورت "طنب" می‌نویسند. در صورتی که "تُنب" یا "تُمب"، واژه‌ای‌ فارسی سره‌ است که در گویش‌های محلی جنوب ایران شامل لهجه‌های لارستانی، بندری، تنگستانی و دشتستانی به معنای تپه و پشته یا تَل هستند. در خلیج فارس دو جزیره نام تُنب بر خود دارند، یکی تنب بزرگ و دیگری تنب کوچک.

جزیره تنب بزرگ از دیرباز به نام‌هایی همچون تُمب بزرگ، تُمب گپ، تنب مار، تُنب مار بزرگ، تل مار و ... نامیده می‌شده است؛ چون در این جزیره در گذشته‌ای نه‌چندان دور شمار زیادی مار سمی وجود داشته است. در گویش دریانوردان محلی این جزیره را "تمب گپ" نیز می‌نامند که باز نشان از هویت ایرانی آن دارد. واژه "تنب" در ترکیب نام بسیاری از روستاهای بندرلنگه و بوشهر نیز به کار رفته است. نام جزیره تنب کوچک نیز بر همین بنیان استوار است.

منبع:سایت تابناک 

خلیج فارس الخلیج الفارسی persian gulf